Πως (δε) χτίστηκε το Στάνφορντ (ή Η Αλαζονεία της Εξουσίας)

Άλλη μια σπαραξικάρδικη, ηθικοπλαστική ιστορία έκανε την εμφάνισή της στο Ελληνικό ίντερνετ. Με την κλασική καθυστέρηση βέβαια γιατί ακόμη και η μπαρούφα είναι εισαγόμενη και θέλει μετάφραση*.

Επειδή ένα γρήγορο ψάξιμο δεν μου έβγαλε κάτι στα Ελληνικά, δηλώνω πως το παρακάτω τσέιν μέιλ είναι ΟΛΟ, μα ολόκληρο, ΜΟΥΦΑ. ΨΕΜΑ. ΑΠΑΤΗ. Τα ψήγματα αλήθειας είναι βελόνα στ'άχυρα.



Το ξεβράκωμα, στα αγγλικά, εδώ (παρακαλείται ο μεταφραστής του μύθου να μεταφράσει και το ξεβράκωμα και να το στείλει σε όλους όσους μόλυνε).

ΜΥΘΟΣ:
_______________________________________

Θέμα: Fwd: Πρθ: Η Αλαζονεία της Εξουσίας


Η αλαζονεία της εξουσίας
H ιστορία συμβαίνει γύρω στα 1880-1883.
Για να αντιστοιχήσετε τα αναφερόμενα σε δολλάρια ποσά με σημερινές
αξίες πολλαπλασιάστε επί20.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Μία γυναίκα που φορούσε ένα ξεθωριασμένο καρό φουστάνι με το σύζυγό
της, ντυμένο με έναπαλιόκοστούμι, κατέβηκαν από το τρένο στη Βοστώνη
και κατευθύνθηκαν προς το γραφείο του προέδρου του Πανεπιστημίου
Harvard. Δεν είχαν ραντεβού.
Η γραμματέας μπορούσε να καταλάβει από την πρώτη στιγμή ότι τέτοιοι
επαρχιώτες δεν είχαν καμία δουλειά στο Harvard.
"Θα θέλαμε να δούμε να δούμε τον πρόεδρο" είπε ο άντρας με χαμηλή φωνή.
"Θα είναι απασχολημένος όλη μέρα" απάντησε η γραμματέας κοφτά.
"Θα περιμένουμε" απήντησε η γυναίκα.
Για ώρες η γραμματέας τους αγνοούσε, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα
απογοητευτούν και θα φύγουν.
Καθώς όμως είδε ότι δεν έφευγαν, η γραμματέας αποφάσισε να ενοχλήσει
τον πρόεδρο, παρόλο που δεν το ήθελε με τίποτα.
"Ίσως αν τους δείτε για ένα λεπτό, να φύγουν" του είπε!
Εκείνος αναστέναξε με αγανάκτηση και έγνεψε θετικά. Κάποιος τόσο
σημαντικός όσο αυτός σίγουρα δεν είχε το χρόνο να δέχεται ανθρώπους
ντυμένους με ξεθωριασμένα καρό φουστάνια και φτωχικά κοστούμια. Ο
πρόεδρος στράφηκε προς το ζευγάρι με ύφος βλοσυρό και αλαζονικό.
Η γυναίκα του είπε "Είχαμε έναν γιο που φοίτησε στο Πανεπιστήμιό σας
για ένα χρόνο. Το αγαπούσε και ήταν πολύ ευτυχισμένος εδώ. Αλλά
δυστυχώς πριν από ένα χρόνο πέθανε απρόσμενα. Ο άντρας μου και εγώ θα
θέλαμε να χτίσουμε ένα μνημείο για αυτόν στο χώρο του Πανεπιστημίου."
Ο πρόεδρος δεν συγκινήθηκε καθόλου. Αντιθέτως εκνευρίστηκε.
"Κυρία μου" απάντησε απότομα,"δεν μπορούμε να στήνουμεαγάλματα για
κάθε άνθρωπο που φοίτησε στο Harvard και πέθανε. Αν το κάναμε, τότε
αυτό το μέρος θα έμοιαζε με νεκροταφείο."
"Οχι" απάντησε γρήγορα η γυναίκα, "δεν θέλουμε να στήσουμε ένα άγαλμα.
Σκεφτήκαμε να δωρήσουμε ένα κτίριο στο Harvard."
Ο πρόεδρος γύρισε το βλεμμα του. Έριξε μία ματιά στο ξεθωριασμένο καρό
φουστάνι και το φτωχικό κοστούμι καιειπε,εντονα: "Ένα κτίριο! Έχετε
ιδέα πόσο κοστίζει ένα κτίριο; Έχουμε κτιρια που
κοστιζουν,συνολικα,περισσότερα από επτάμισι εκατομμύρια δολάρια εδώ
στο Harvard."
Για μία στιγμή η γυναίκα έμεινε σιωπηρή. Ο πρόεδρος χαμογέλασε
ειρωνικα .Ειχε,πλεον,φτασειη ώρα να τους ξεφορτωθεί. Η γυναίκα
στράφηκε προς τον άντρα της και είπε ήρεμα:
"Μόνο τόσα χρειάζονται για να φτιάξει κανείς ένα πανεπιστήμιο; Γιατί
δεν φτιάχνουμε το δικό μας τότε;"
Ο σύζυγος έγνεψε θετικά. Το πρόσωπο του προέδρου κιτρίνισε και
καταλαβε ότι,μαλλον,ειχε κανει καποια τεραστια
γκαφα.Ηταν,όμως,πλεον,αργα.
Ο κύριος και η κυρία Leland Stanford σηκώθηκαν όρθιοι και βγήκαν έξω.
Ταξίδεψαν μέχρι το Palo Alto στην Καλιφόρνια όπου ίδρυσαν το
Πανεπιστήμιο  που φέρει το όνομά τους, το Πανεπιστήμιο Stanford, στη
μνήμη ενός γιού τον οποίο το Harvard είχε ξεχάσει.

Το Πανεπιστημιο Stanford,ένα από τα καλυτερα των ΗΠΑ,ιδρυθηκε το
1885.Η συνολικη συνεισφορα του ζευγους εφθασε στα 20 εκατομμυρια
δολλαρια (πανω από 400 εκατομμυρια σημερινης αξιας}.

--
ΑΝ ΤΟ ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ
ΚΑΝΕ ΚΡΥΦΗ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!

 Εκτυπώστε αυτό το email μόνο αν είναι απόλυτη ανάγκη. Βοηθάμε έτσι να
σωθεί ο πλανήτης μας. Σας ευχαριστούμε.

____________________________________________________

* Λες και δε μπορούμε να δημιουργήσουμε εμείς μόνοι μας ένα καλό τσέιν μέιλ (γουίνκ γουίνκ).